Pulëbardhën në rërë e lagur e gjetëm, e kishte thyer këmbën nën gjurin e bishtë, e kishin lënë shoqet në bregun e detit vetëm e kishin lënë e askush nuk e priste. Pulëbardhën në dhomën tonë e shpumë e u mësua me ne si njeriu i shtëpisë, veç nga dritarja shikonte detin me shkumë dhe valën që ngrihej mes shiut e stuhisë. Jetoi pulëbardha shumë në dhomë, po humbi papritur një ditë, një ditë kur deti hidhej mbi rërën e njomë, një ditë kur vinin stuhitë... Dhe shkum në det ta kërkonim, kur vala me valën si deshët kokan kishin përpjekur, kur era dhe retë rënkonin, dhe gjetën pulëbardhën të vdekur... E pamë! Kish hapur krahët e bardhë në rërën e njomë... E pamë! Ndofta nuk donte të vdiste në dhomë...
Ese,hartime,teste,programe,libra shqip fjalor, autoshkolla, letersi,gjuhe shqipe,letersi boterore,kuriozitete,fjale te urta,analiza letrare,vjersha per femije,poezi,biografi, takvimi,shendetesi,mjekesi,pytje - pergjigje, tregime, gramatike,autoshkolla teste,,thenie filozofike,falja e namazit,